Wat Pho w Bangkoku – duchowe serce Tajlandii i Świątynia Leżącego Buddy
Jedną z największych zalet mieszkania w rejonie ulicy Rambuttri była bliskość do historycznego centrum Bangkoku, zwanego wyspa Ratanikosin. Nie jest dosłowną wyspą, lecz obszarem otoczonym przez kanały i rzekę Chao Phraya, co miało strategiczne znaczenie obronne. To tutaj założono Wielki Pałac Królewski (Grand Palace) i Świątynię Szmaragdowego Buddy (Wat Phra Kaew), które są centralnymi punktami monarchii i religii buddyjskiej. To tutaj znajdują się także słynne świątynie, takie jak Wat Pho czy Wat Arun. W rzeczywistości świątyń i pagód jest tu znacznie więcej – ukryte niemal na każdym kroku, stanowią nieodłączny element krajobrazu tego miasta.
Szliśmy jedną z głównych arterii Bangkoku, gdzie od wczesnych godzin porannych panował gwar – samochody, hałas i tłumy ludzi wypełniały przestrzeń. Tuż obok Pałacu Królewskiego rozciąga się rozległy plac Sanam Luang, używany głównie podczas ceremonii i uroczystości królewskich. Szlismy przez niego ogladajac z daleka kolorowe dachy i zlote chedi ukryte za murami pałacu.
Gdy dotarliśmy do Pałacu Królewskiego, widok długiej kolejki skutecznie przekreślił nasze plany zwiedzania. Niestety, rezygnacja z wejścia oznaczała również, że straciliśmy okazję zobaczenia słynnego Szmaragdowego Buddy w Świątyni Wat Phra Kaew, dostępnej wyłącznie w ramach biletu do kompleksu pałacowego.
Wat Pho: Serce buddyjskiej kultury i tradycji w Bangkoku
Nie zrażeni, obraliśmy więc kurs na Wat Pho – Świątynię Leżącego Buddy, będącą jednym z najważniejszych miejsc kultu w mieście.
Oficjalnie znana jako Wat Phra Chetuphon Vimolmangklararm Rajwaramahaviharn, świątynia Wat Pho wyróżnia się jako kluczowy punkt duchowy i kulturowy w sercu Bangkoku. Znana przede wszystkim jako Świątynia Leżącego Buddy, jest jednym z najważniejszych miejsc buddyjskiego kultu w Tajlandii.
Jej historia sięga czasów założenia Bangkoku przez króla Ramę I, który zainicjował rozbudowę istniejącej wcześniej, starszej świątyni. Kompleks, rozciągający się na 8 hektarach, mieści ponad tysiąc posągów Buddy – więcej niż w jakiejkolwiek innej świątyni w Tajlandii. W jego obrębie znajdują się liczne chedi, wiharny, pawilony oraz ogrody zdobione motywami zaczerpniętymi z tajskiej mitologii. Wat Pho jest nie tylko miejscem kultu, ale również ważnym centrum edukacyjnym i kolebką tajskiego masażu oraz tradycyjnej medycyny.
Strażnicy bram i historia pewnego balastu
Przy każdej bramie do kompleksu Wat Pho stoją kamienni strażnicy, będący świadectwem dawnej historii handlu między Tajlandią a Chinami. Posągi te były pierwotnie używane jako balast na chińskich statkach handlowych. Po przybyciu do Tajlandii, statki ładowano lokalnymi towarami na podróż powrotną, a kamienne figury często zostawiano w świątyniach. To właśnie tam zyskały status strażników i stały się trwałym elementem kultury oraz architektury sakralnej.
Monumentalny Leżący Budda: Symbol Nirwany
Najbardziej rozpoznawalnym elementem świątyni jest monumentalny posąg Leżącego Buddy, symbolizujący moment wejścia w Nirwanę – ostateczne wyzwolenie z cyklu narodzin i śmierci. Posąg, znany jako Phra Phuttha Saiyat, mierzy 46 metrów długości i 15 metrów wysokości. Jego stopy, które mają około 3 metrów wysokości i prawie 5 metrów długości, zdobione są macicą perłową z 108 wygrawerowanymi znakami, przypominającymi o buddyjskich cnotach i wskazujących drogę do oświecenia.
Pokrywająca posąg złota folia nadaje mu niezwykłego blasku, a delikatny uśmiech oraz przymknięte oczy odzwierciedlają idealny spokój i osiągnięcie oświecenia. Leżący Budda w Wat Pho to nie tylko jeden z największych, ale także najpiękniejszych posągów w Tajlandii.
Świątynia jest również domem dla ponad tysiąca innych posągów Buddy, co czyni ją jednym z najbogatszych zbiorów buddyjskich wizerunków w kraju.
Chedi i królewska architektura
Na terenie Wat Pho znajduje się 91 małych chedi oraz 8 większych, w tym cztery dedykowane pierwszym monarchom dynastii Chakri. Pokryte ceramiką i zdobione kwiatowymi wzorami, chedi te przyciągają wzrok i dodają kompleksowi niezwykłego barwnego splendoru. Każde z nich symbolizuje dokonania i życie swojego patrona – monarchów. Szczególnie wyróżnia się zielone chedi, które zostało poświęcone założycielowi dynastii Chakri, Ramie I, będącej na tronie Tajlandii do dziś.
Kompleks Wat Pho nie jest jednorodną przestrzenią, przez którą można przejść jednym ciągiem. Każda jego część jest oddzielona murami i bramami, co tworzy wrażenie swoistego labiryntu. Z początku ten złożony układ może wydawać się chaotyczny – mnogość murów, bram i ścieżek może utrudniać orientację. Jednak odkrywanie Wat Pho przypomina podróż przez kolejne etapy, gdzie za każdą bramą kryje się nowe, bardziej ukryte miejsce do odkrycia.
Taki układ nadaje kompleksowi unikalnego charakteru, a każdy zakątek – od monumentalnych chedi po mniejsze detale architektoniczne – oferuje nowe wrażenia i podkreśla duchowy oraz kulturowy wymiar tej królewskiej świątyni.
Główna hala i inne budowle
Wnętrze głównej sali ordynacyjnej (Ubosot) w Wat Pho również zachwyca przepychem, dorównując bogactwem zdobień zewnętrznym elementom kompleksu. Pełne bogatych zdobień i szczegółów, przykuwają uwagę na każdym kroku – ściany i kolumny zdobią misternymi malowidła, wszystko utrzymane w złotawym połysku. Pośrodku, między kolumnami, na wysokim złotym tronie, siedzi majestatyczny złoty Budda w pozycji lotosu.
W świątyni można podziwiać również freski ilustrujące Jataki – opowieści o poprzednich wcieleniach Buddy, które zdobią te wnętrza z czasów panowania Ramy III.
Innym niezwykłym elementem są inskrypcje medyczne, wprowadzone przez króla Ramę III w XIX wieku. Tablice te prezentują punkty akupresury i linie energetyczne, co uczyniło Wat Pho centrum edukacji medycznej i rozwoju tradycyjnej tajskiej medycyny.
Kolebka tajskiego masażu i medycyny: Pierwsza oficjalna szkoła masażu
Choć tradycja masażu tajskiego ma swoje korzenie w starożytnych praktykach medycznych, to właśnie Wat Pho odegrała kluczową rolę w jego formalizacji, standaryzacji i promocji na świecie. W 1955 roku na terenie Wat Pho założono pierwszą oficjalną szkołę masażu tajskiego, zatwierdzoną przez tajskie Ministerstwo Edukacji. Szkoła ta oferuje kursy z zakresu medycyny tajskiej, w tym masażu, i do dziś jest uważana za główne centrum edukacyjne w tej dziedzinie. Tradycyjny masaż tajski, nauczany i praktykowany w Wat Pho, został w 2019 roku wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Tradycja ta jest żywym świadectwem dziedzictwa leczniczego Tajlandii, a praktyka masażu jest tu ściśle powiązana z buddyjskimi zasadami równowagi ciała i umysłu.
W kompleksie znajdują się również liczne wiharny (hale modlitewne), biblioteki świątynnej (Phra Mondop), dzwonnice oraz małe muzeum świątynne.
Ogrody, rzeźby i tajska mitologia
Odwiedzając ogrody świątynne, można podziwiać murale i rzeźby przedstawiające sceny z życia Buddy oraz motywy z tajskiej mitologii i kultury. Świątynia, rozświetlona słońcem i pełna kotów, zachwyca harmonijną kolorystyką, tworząc oszałamiający efekt wizualny.
Informacje praktyczne o świątyni Wat Pho w Bangkoku
Z Wat Pho można łatwo przeprawić się promem na drugą stronę rzeki Chao Phraya, aby odwiedzić kolejną ikoniczną świątynię Bangkoku – Wat Arun.
Informacje praktyczne o Wielkim Pałacu Królewskim w Bangkoku
.webp?updatedAt=1736854106734)
