56. Tōdai-ji: Buddyjska świątynia w Narze – majestat i historia
Nadszedł moment, by dotrzeć do miejsca, które nierozerwalnie splata się z historią Nary jako dawnej stolicy. Tōdai-ji - świątynia wzniesiona w VIII wieku - była wówczas największą drewnianą konstrukcją na świecie i jedną z największych inwestycji swojej epoki. Dziś, wpisana na listę UNESCO, wciąż dominuje w krajobrazie miasta.
Tōdai-ji - Największa drewniana świątynia w Japonii
Każda świątynia ma swoje wrota, lecz te, przez które mieliśmy przejść, okazały się największymi, jakie widzieliśmy w Japonii. Brama Nandaimon, wykonana w całości z drewna, robiła wrażenie samą skalą. Jej masywne belki podtrzymujące dach były tak grube, że ledwo mogłam je objąć w połowie.
Po obu stronach bramy stali strażnicy – królewscy wojownicy Nio, o postawach równie monumentalnych, co sama brama. Te rzeźbione w drewnie figury są znakomitym przykładem kunsztu japońskich mistrzów i razem z bramą tworzą dzieło uznawane za narodowy skarb Japonii.
Przekraczając próg bramy, naszym oczom ukazał się majestat Tōdai-ji. Jej wysokości i skali nie da się oddać na żadnym zdjęciu. Dzisiejsza hala, odbudowana w XVIII wieku, jest co prawda o około 30% mniejsza od oryginału, ale wciąż przytłacza swoją potęgą.
Powstanie świątyni nie było dziełem przypadku, lecz częścią szeroko zakrojonej strategii cesarza Shōmu. Wierzył on, że buddyzm może ustabilizować państwo, przynieść jedność i ochronić kraj przed kolejnymi kryzysami.
Tōdai-ji pełniła funkcję głównej świątyni buddyjskiej Japonii i stała się centrum zarządzania prowincjonalnymi świątyniami kraju. Ponieważ w tamtym czasie cesarz rezydował w Narze, Tōdai-ji stanowiła nie tylko ważny ośrodek religijny, lecz także duchowe i polityczne zaplecze dworu.
Z biegiem lat potęga stołecznych świątyń — zwłaszcza Tōdai-ji i Kōfuku-ji — stała się tak duża, że dwór cesarski zaczął stopniowo tracić realną władzę. To była jedna z przyczyn, dla których zdecydowano się przenieść stolicę z Nary: najpierw do Nagaoka-kyō, a następnie, w 794 roku, do Kioto.
W nowej stolicy kontynuowano politykę ograniczania wpływów mnichów buddyjskich na rząd, co zostało opisane w artykule dotyczącym Higashiyamy.
Świątynia Tōdai-ji, choć już nie wpływa na politykę Japonii, wciąż przyciąga wiernych i zwiedzających swoją duchową aurą. Do jej bram każdego roku przybywają pielgrzymi z całego świata, by stanąć w obliczu Daibutsu – posągu Buddy Vairocany. Odlany z brązu i pokryty złotem, wznosi się majestatycznie na wysokość piętnastu metrów, budząc respekt jako jeden z największych posągów Buddy na świecie. Towarzyszą mu złote figury bodhisattwów: Kannon i Kokūzō, jakby ich obecność miała przynosić błogosławieństwo i spokój.
Niedaleko znajduje się słup z otworem wielkości nozdrza Daibutsu, przez który podobno trzeba się przecisnąć, by dostąpić oświecenia. My jednak wybraliśmy zwykły spacer po świątynnych ogrodach.
Pomimo przemijających epok i zmieniających się władz, Tōdai-ji wciąż pozostaje nie tylko skarbnicą kulturową, ale i centrum duchowości, gdzie wielkość mierzona jest nie dominacją, ale powagą i pięknem, które z tego miejsca emanują.
Informacje praktyczne
