Zaledwie krok za murami Parku Ueno kryje się niewielka, lecz znacząca świątynia Kan’ei-ji. Dla nas, to miejsce okazało się kluczem do odkrycia głębszego znaczenia wszystkiego, co już mieliśmy okazję zobaczyć w parku. Stanowi ona symboliczną bramę do przeszłości, prowadzącą do jednego z najważniejszych i najbogatszych kompleksów świątynnych epoki Edo.

Założona przez mnicha Tenkaia, Kan’ei-ji nie tylko chroniła Edo przed złymi duchami i promowała buddyzm, ale także stanowiła ważny element w strategii wzmocnienia wpływów dynastii Tokugawa. Historycznie, ta świątynia zajmowała znaczną część północnej części miasta, będąc duchowym centrum i odbiciem potęgi oraz prestiżu okresu Edo. Liczący ponad 30 budynków kompleks był znacznie większy niż dzisiejszy park. Niestety, większość oryginalnych budynków tego kompleksu nie przetrwała próby czasu, ulegając zniszczeniu w różnych okresach historii. Główna sala świątyni, którą podziwialiśmy, została przeniesiona z Kita-in w Kawagoe na miejsce dawnej świątyni Kan’ei-ji. Jednakże prawdziwymi perłami dawnej świetności kompleksu są opisana juz wczesniej świątynia Tōshō-gū z imponującą bramą Karamon oraz majestatyczna pięciopiętrowa pagoda – obie stoją nienaruszone od upadku siogunatu Tokugawa.

Do historycznego kompleksu Kan’ei-ji należały również Świątynia Kiyomizu Kannon i staw Shinobazu z Bentendō. Spacerując po Parku Ueno, można natknąć się na liczne posągi i latarnie, będące żywym świadectwem złotych lat Kaneiji.

Wielkość i znaczenie kompleksu świątynnego Kan’ei-ji podkreśla fakt, że siogunat Tokugawa posunął się do skonfiskowania ziem należących do trzech panów feudalnych, aby przeznaczyć je pod budowę tego imponującego kompleksu. Wysoki status manifestował się również w wyborze głównych opatów, często rekrutowanych spośród dzieci cesarza. Ponadto, pochówek sześciu z piętnastu shōgunów Tokugawa w obrębie tego kompleksu świątynnego dodatkowo świadczy o jego ważnej roli w historii i kulturze Japonii.