39. Park Shiba – Świątynia Zōjō-ji, mauzoleum Tokugawa i ukryta alejka figur Jizō
Świątynia Zōjō-ji i mauzoleum Tokugawa
Po wizycie w świątyni 47 roninów udaliśmy się do jednego z najstarszych parków publicznych w Tokio, Parku Shiba. Ten park, z malowniczymi alejami i pięknymi ogrodami, kryje w sobie bogate tło historyczne. To tutaj znajduje się świątynia Zōjō-ji, ważne buddyjskie sanktuarium sięgające początków epoki Edo. Przez stulecia była to rodowa świątynia klanu Tokugawa, dlatego właśnie tutaj znajdują się ich mauzolea - miejsca spoczynku kilku szogunów i ich rodzin, przechowujące część najcenniejszych relikwii związanych z tą potężną dynastią.
Kiedy przekroczyliśmy drewnianą bramę Sangedatsumon, jedną z nielicznych bram zachowanych od XVII wieku, nie wiedzieliśmy jeszcze, że obok mauzoleum czeka nas odkrycie kolejnych warstw japońskiej kultury.
Odkrywanie tajemnic japońskiej kultury - Posągi Jizō i ich rola w tradycyjnym i współczesnym społeczeństwie
W osobnej, spokojnej części cmentarza, natrafiliśmy na rząd posągów ubranych w czerwone czapeczki i ozdobionych kwiatami. To posągi Jizō, które w Japonii symbolizują m.in. pamięć o nienarodzonych dzieciach. W miejscu tym, które oscyluje między smutkiem a pięknością, rodzice mają możliwość uczczenia pamięci swoich nienarodzonych pociech, co może stać się istotnym krokiem w procesie uzdrawiania oraz przeżywania żałoby po stracie dziecka.
Jizō Bodhisattva, znany nam już ze świątyni z 84 tysiącami posągów przedstawiany jest jako mnich o łagodnej twarzy, często odziany w czerwony śliniaczek lub komin. Kolor ten wiąże się tradycyjnie z ochroną dzieci w kulturze Japonii.
Podczas naszej podróży po Japonii wielokrotnie widzieliśmy te niewielkie kamienne figury, otoczone drobnymi darami. Wydaje mi się to pełnym godności rytuałem. Porównując to z tradycjami chrześcijańskimi, gdzie również istnieje przekonanie o świętości życia od momentu poczęcia, zastanawiam się, dlaczego nie ma podobnego, uroczystego sposobu na uczczenie pamięci tych małych istot. W naszym świecie, pamięć o nich wydaje się być zaniedbana, podczas gdy inni zmarli są uczczeni poprzez monumentalne i często kosztowne grobowce. Wydaje się to być dyskrepancją, którą warto byłoby zanalizować głębiej, próbując zrozumieć różne perspektywy i wartości, które kierują różnymi kulturami w tej delikatnej materii.
A jednak Jizō nie niesie tylko ciężaru smutku. Jest rówież opiekunem podróżników, co sprawia, że nasza wizyta w Japonii staje się nieco lżejsza i dodająca otuchy, wiedząc, że Jizō czuwa nad nami na każdym kroku naszej podróży.
Informacje praktyczne o świątyni Zōjō-ji i Mauzoleum Tokugawa
