Następnego dnia kontynuowaliśmy zwiedzanie zachodniej strony Tokio, tym razem pojechaliśmy do dzielnicy Shibuya. Shibuya to tętniąca życiem dzielnica, znana ze słynnego skrzyżowania Shibuya Crossing, modnych sklepów i kultury młodzieżowej. To także miejsce, gdzie znajduje się jedno z najważniejszych sanktuariów w Japonii.

Harajuku: Ulice Takeshita i Omotesando: Scena kultury młodzieżowej i mody luksusowej

Rankiem dojechaliśmy do stacji Harajuku, skąd wychodzi się centralnie na ulicę Takeshita. To pulsujące serce sceny młodzieżowej, gdzie tłumy nastolatków z z różnych zakątków Tokio gromadzą się, aby wyrazić swoją indywidualność i modową kreatywność. Takeshita Street jest krainą wyjątkowych sklepów, oferujących odważne kreacje i oryginalne akcesoria związane z modą uliczną i subkulturami, miedzy innymi jak lolita, goth, punk, tworząc kolorową mozaikę kiczu i stylu. Ulica ma bardziej niezależny i oryginalny charakter, koncentrując się na bardziej niszowych i indywidualistycznych stylach. Mimo deszczu, ulica tętniła życiem, wypełniona młodymi ludźmi. Niektórzy z nich, ubrani w barwne i ekstrawaganckie stroje, przyciągali spojrzenia jak kolorowe ptaki. Mimo że nam samym daleko już do czasów młodzieńczych, warto tu wstąpić, aby doświadczyć eksplozji kolorów i stylów oraz poczuć eklektycznego ducha młodzieżowej kultury Tokio.

Ulica Takeshita

W pobliżu rozciąga się Omotesando, często nazywana “Polami Elizejskimi Tokio”. To elegancka aleja, której renomę budują luksusowe butiki, awangardowa architektura oraz malownicze, obsadzone drzewami chodniki. Omotesando, jako scena corocznej Parady Świętego Patryka w Tokio, jest kwintesencją modnej elegancji, stanowiąc raj dla miłośników zakupów. Oferta handlowa tej dzielnicy waha się od ekskluzywnych marek międzynarodowych i japońskich, aż po popularne sieciówki reprezentujące “szybką modę”. Różnorodność kulinarna Omotesando także zachwyca, od ekskluzywnych kawiarni aż po bardziej dostępne cenowo japońskie curry i lokalne izakaje z unikalnymi potrawami. Po zaspokojeniu naszej ciekawości poszliśmy do parku Yoyogi, przyciągnięci odgłosami muzyki, które roznosiły się w powietrzu.

Ulica Omotesando

Odkrywanie kultury Japonii: Fascynujące doświadczenie festiwalu tanecznego i majestatycznej świątyni Meiji w parku Yoyogi

Na miejscu okazało się, że trwa festiwal taneczny celebrujący japońską kulturę ulicznej sztuki tanecznej. Zafascynowani, postanowiliśmy zatrzymać się na chwilę, która przerodziła się w czterogodzinne zanurzenie w barwnym przedstawieniu tancerzy. Nawet niespodziewany deszcz, który zaczął padać, nie był w stanie zepsuć naszego zachwytu nad tym, co oglądaliśmy.

Close

Battle of Udon, park Yoyogi

Gdy zakończyły się dynamiczne pokazy taneczne, zdecydowaliśmy się na dalsze odkrywanie parku, zmierzając w kierunku majestatycznej świątyni Meiji, jednego z najważniejszych sanktuariów w Japonii. Tu, w otoczeniu spokojnych lasów, „spoczywają” duchy cesarza Meiji i cesarzowej Shōken.

Cesarz Meiji, postać, która zainaugurowała nową erę w historii kraju, odegrał kluczową rolę w przeobrażeniach Japonii. To właśnie za jego rządów obalono szogunat Tokugawa, kończąc ponad 250-letnie rządy feudalnych władców i przywracając pełnię władzy cesarzowi. W latach jego panowania (1867 do 1912) kraj ten przekształcił się z feudalnej, izolowanej społeczności w nowoczesne, przemysłowe państwo otwarte na wpływy zachodnie. Jego dziedzictwo wyraźnie odbiło się na kształcie współczesnej Japonii, wprowadzając innowacje i zmiany, które wpłynęły na globalną pozycję tego narodu. Cesarz Meiji był 122. cesarzem Japonii, ale jednocześnie pierwszym monarchą Imperium Japonii, a jego panowanie oznaczało początek ery Meiji.

świątynia Meiji

Las otaczający świątynię Meiji jest uważany za miejsce święte, dlatego turyści mogą poruszać się wyłącznie po wyznaczonych ścieżkach, o które codziennie dbają pracownicy parku. Kiedy w 1920 roku budowano świątynię, teren wokół był pusty. Trzej botanicy zaprojektowali tę przestrzeń tak, by z czasem wykształcił się tu zrównoważony ekosystem. W hołdzie dla zmarłego cesarza, mieszkańcy całej Japonii ofiarowali 120 tysięcy drzew, reprezentujących 365 różnych gatunków. Był to symbol pamięci i wdzięczności. Dziś to miejsce wygląda jak naturalny las.

Pulsujące życie dzielnicy i jej glówne atrakcje

Z parku wróciliśmy pieszo do pulsującego życiem centrum Shibuya, zanurzając się w miejskim zgiełku, przemierzając od tętniącej energią Center Gai do eleganckiej Koen-dori, w pobliżu zawsze ruchliwej stacji Shibuya. Tu, w otoczeniu tłumu, znaleźliśmy chwile na odpoczynek. Przepełnione kawiarnie i bary sprawiły, że ostatecznie zatrzymaliśmy się w Starbucksie, gdzie zanurzeni w swoich myślach, spisywaliśmy wrażenia dnia, popijając elektryzującą matcha latte i obserwując mijających przechodniów. Zostaliśmy w tej tętniącej energią dzielnicy aż do wieczora, zgłębiając różnorodność doznań i atrakcji.

Shibuya Crossing – symbol nowoczesnego Tokio

Pierwsza z nich rzuca się w oczy niemal natychmiast - już przy wyjściu z dworca trudno jej nie zauważyć. Mowa o fascynującym skrzyżowaniu Shibuya Crossing, gdzie wszystkie światła synchronicznie przechodzą na zielony kolor, umożliwiając przechodniom przejście przez ulicę we wszystkich kierunkach, włączając przejścia ukośne. To miejsce, będące jednym z najbardziej znanych tego typu przejść pieszych na świecie, codziennie przyciąga rzesze ludzi. W godzinach szczytu przez przejście może przemieszczać się nawet 2500 osób przy każdej zmianie świateł, co sumuje się do niemal 3 milionów ludzi dziennie. Widok ten, obrazujący najbardziej zatłoczone przejście dla pieszych na świecie, wywiera niezapomniane wrażenie, zanurzając cię w prawdziwym ludzkim morzu.

Ulice dzielnicy Shibuya

Legenda wiernego Hachiko

Druga atrakcja, subtelniejsza i łatwiejsza do przeoczenia, mimo że także zlokalizowana w pobliżu stacji, to urokliwy pomnik psa Hachiko. Historia Hachiko jest zarówno poruszająca, jak i tragiczna. Pies codziennie przychodził na stację, aby powitać swojego właściciela, profesora Hidesaburō Ueno, wracającego z pracy. Niestety, pewnego dnia profesor niespodziewanie zmarł na uniwersytecie z powodu apopleksji. Mimo to, Hachiko kontynuował swoją codzienną rutynę, przychodząc na stację i czekając na powrót swojego właściciela każdego dnia przez następne 9 lat, aż do swojej śmierci w 1935 roku. Ta wzruszająca opowieść przyciągnęła uwagę całego narodu, a Hachiko stał się narodowym symbolem wierności i lojalności. Pomnik Hachiko, który został ustawiony w 1934 roku, przed śmiercią psa, upamiętnia tę poruszającą historię, stając się miejscem, gdzie ludzie mogą złożyć hołd tej niezwykłej relacji między człowiekiem a jego lojalnym pupilem. Do dziś, pomnik jest popularnym miejscem spotkań i punktem orientacyjnym w tej tętniącej życiem części Tokio.