Blog

30. Wieczorne zwiedzanie świątyni Sensoji: Esencja japońskiego ducha i tradycji

japonia

Legenda, bramy i lampiony świątyni

Nocny widok na główną halę świątyni Sensō-ji w Tokio, oświetloną złotymi światłami.
świątynia Sensō-ji w Tokio

Asakusa to jedna z najstarszych części Tokio. Pomimo przemian, sercem tej historycznej dzielnicy pozostaje świątynia Sensoji, znana również jako Kinryū-zan Sensō-ji lub Asakusa Kannon. Jak to często bywa w przypadku tak starych miejsc, wiąże się z nią pewna legenda. Według niej, w roku 628 dwaj bracia rybacy, Hinokuma Hamanari i Takenari, wyłowili z rzeki posąg. Kiedy próbowali wrzucić go z powrotem do rzeki, ten ciągle do nich wracał. Miejscowy szlachcic, Haji no Nakatomo, rozpoznał w posągu bodhisattwę miłosierdzia - Kannon i uznając posąg za święty, postanowił zbudować świątynię.

Po pojawieniu się statuetki Kannon, w ciągu jednej nocy wyrosło tysiąc sosen, a po trzech dniach odnaleziono w lesie smoka o złotej łusce, co dało początek nazwie “Kinryūzan” (Góra Złotego Smoka) dla świątyni. Do dziś świątynny taniec w Sensō-ji nosi nazwę “kinryū-no-mai” (taniec złotego smoka).

Zwiedzanie rozpoczyna się od majestatycznej Bramy Kaminarimon, zwanej również Bramą Gromu. Nazwę tę nosi z powodu dwóch imponujących figur, które strzegą jej wejścia: po prawej stronie bramy znajduje się Fujin, bóg wiatru, a po lewej Raijin, bóg gromu. Jednak to czterometrowy lampion zawieszony pod drewnianym frontem bramy przyciąga uwagę. Pomimo swojej masy wynoszącej około 700 kilogramów, wydaje się być lekki jak z papieru. Na odwrocie latarni znajdują się dodatkowe rzeźbienia smoka.

Bramy Kaminarimon w switayni Sensoi-ji w Tokio
Bramy Kaminarimon w switayni Sensoi-ji w Tokio
Brama Kaminarimon

Tuż za bramą, na jednej z najstarszych i najbardziej znanych ulic handlowych - ulicy Nakamise, znajduje się wiele straganów oferujących tradycyjne pamiątki oraz japońskie przysmaki. O tej porze większość sklepów była już zamknięta, ale w myśl zasady „nie ma tego złego, …”, przynajmniej uniknęliśmy tłumów. Ta ulica prowadzi do kolejnej ważnej bramy - Hozomon (Brama Skarbiec), która przechowuje m.in. zbiór świętych pism. Kiedyś nosiła nazwę Niō-mon od imponujących 5,5-metrowych figur Niō (strażników buddyjskich) umieszczonych po obu stronach bramy. Brama Hozomon jest również znana z imponujących trzech wiszących lampionów, a szczególnie charakterystyczny jest czerwony, który waży około 400 kilogramów. Brama pełni funkcję wejścia do głównego obszaru świątyni i jest jednym z głównych punktów orientacyjnych.

ulica Nakamise w Sensoi-ji w Tokio
ulica Nakamise w Sensoi-ji w Tokio
Nocny widok na oświetloną świątynię Sensō-ji i wrota Hozomon w Tokio, z czerwonymi lampionami przy wejściu.
Zbliżenie na wejście do świątyni Sensō-ji z dużym czerwonym lampionem i widocznym wnętrzem.
Ulica Nakamise i brama Hozomon

Zanurzenie w religijnej harmonii: Świątynia Asakusa

Przechodząc przez drugą bramę, dotarliśmy do głównego placu Świątyni Sensoji. Jak się spodziewaliśmy, liczba odwiedzających była ograniczona, tylko nieliczni przychodzili, pomodlić się i zapalić kadzidła. Ta buddyjska świątynia i pięciopiętrowa pagoda stanowią główne atrakcje tego miejsca. Choć nie obejrzeliśmy wnętrza świątyni, bo drzwi do środka były już zamknięte, to dzięki ciszy panującej o tej porze dnia mogliśmy w pełni nacieszyć się urokiem i magiczną atmosferą tego miejsca, oddającą ducha starożytnej Japonii.

Oświetlona pagoda przy świątyni Sensō-ji nocą, widoczna w całej okazałości.
Oświetlona pagoda przy świątyni Sensō-ji nocą, widoczna w całej okazałości.
Oświetlona pagoda przy świątyni Sensō-ji nocą, widoczny dach

Za świątynią Senso-ji kryje się jeszcze jeden skarb – Asakusa Jinja, znana też jako świątynia Asakusa. Mimo wspólnej nazwy, co jest nieco mylące, to zupełnie odmienna świątynia. Asakusa Jinja, poświęcona religii shintō, została założona w XVII wieku przez klan Tokugawa. To, co czyni to miejsce wyjątkowym, to harmonijna symbioza dwóch filarów duchowości Japonii: buddyzmu i shintō. Jest to żywy przykład współistnienia i wzajemnego szacunku między tymi tradycjami, co nadaje świątyni Asakusa Jinja wyjątkowy charakter i głębię.

Tajemnice wróżb Omikuji w świątyni Senso-ji: Duchowa podróż przez tradycję Japonii

Podczas wizyty w świątyni Senso-ji mieliśmy okazję poznać popularny element kulturowy i duchowy w Japonii - drewniane skrzynki do wróżenia zwane “omikuji”. Omikuji to rodzaj wróżby, który jest popularną praktyką w japońskich świątyniach i chramach shinto. Chociaż odwiedziliśmy wiele z nich, to właśnie tutaj po raz pierwszy spotkaliśmy się z tą praktyką.

Tradycyjnie, osoba odwiedzająca świątynię potrząsa skrzynką zawierającą patyczki, aż jeden z nich wypadnie. Na każdym patyczku jest napisany numer, który odpowiada numerowi jednej z wróżb przechowywanych w pobliżu skrzynki. Wróżba ta, zapisana na małym kawałku papieru, zawiera przesłanie, które może być pozytywne (błogosławieństwo) lub negatywne (przekleństwo). Wróżby omawiają różne aspekty życia, takie jak zdrowie, miłość, kariera, czy sukces w studiach.

Jeśli wróżba jest pozytywna, zaleca się zabrać ją ze sobą, jako talizman szczęścia. Jeśli jednak wróżba jest negatywna, zwyczaj nakazuje związanie jej na specjalnym stojaku lub gałęzi w pobliżu świątyni, aby zły los został „zostawiony za sobą” i nie wpłynął na życie osoby.

Nie mogłam przegapić szansy, aby zagłębić się w świecie japońskich wróżb. Wybrałam patyczek z puszki, a sympatyczny Japończyk obok służył pomocą w odszyfrowaniu numeru. Otworzyłam odpowiednią szufladkę i… oto była ona, moja wróżba. Nie jestem pewna, czy w Japonii wróżby pisane są w formie zagadek, czy może słabe angielskie tłumaczenie pozostawiło 84 tysiące dróg do interpretacji. Jakkolwiek by nie było, wróżba wyruszyła ze mną w dalsze wędrówki po świecie.

kobieta z wrozba omikuji, sensoiji, tokio

Porady dla podróżujących

Sensō-ji jest jedną z najpopularniejszych atrakcji w Tokio, dlatego warto odwiedzić świątynię wczesnym rankiem lub późnym popołudniem, aby uniknąć tłumów. Udział w ceremoniach modlitewnych jest mile widziany, nawet jeśli jesteś turystą, wystarczy przestrzegać zasad etykiety, takich jak zdejmowanie butów przed wejściem do niektórych budynków.